Już dawno obalono mit, jakoby papryczka chili miała wywoływać wrzody żołądka i negatywnie wpływać na układ pokarmowy. Okazuje się, że w rzeczywistości ta niepozorna siostra słodkiej papryki nie tylko nie szkodzi, ale może nawet pomóc. Może więc warto przekonać się do jej ostrego smaku i wprowadzić ją do swojej diety?
Już dawno obalono mit, jakoby papryczka chili miała wywoływać wrzody żołądka i negatywnie wpływać na układ pokarmowy. Okazuje się, że w rzeczywistości ta niepozorna siostra słodkiej papryki nie tylko nie szkodzi, ale może nawet pomóc. Może więc warto przekonać się do jej ostrego smaku i wprowadzić ją do swojej diety?
Papryka chili (Capsicum) należy do rodziny psiankowatych i obejmuje odmiany papryk, różniące się ostrością, smakiem, zapachem, wielkością oraz zastosowaniem. Na większość z nich mówi się po prostu „chili” i są wykorzystywane głównie jako przyprawa, nadająca potrawom charakterystycznego pikantnego smaku. Najstarsze ślady pochodzenia papryki chili zostały odnalezione w Peru w grobowcach w Ancon i Huata Prieta, co oznacza, że jest to jedna z pierwszych roślin uprawianych tam przez człowieka. Do Europy trafiła w XV wieku. Krzysztof Kolumb przywiózł paprykę chili podczas jednej ze swoich wypraw. Pojawienie się papryki w Europie przyczyniło się do spadku cen pieprzu. Portugalczycy i Hiszpanie nazywali paprykę „pieprzem tureckim”. Teorii dotyczących nazwy papryki jest kilka, a obecną nazwę najprawdopodobniej zawdzięczmy mnichom europejskim, którzy hodowali te rośliny jako osobliwości botaniczne; odkryli, że papryczki mają ogromny potencjał kulinarny i mogą być alternatywą dla czarnego pieprzu, który w tym czasie był bardzo kosztowny. Inna teoria mówi, że nazwę „pepper”, co w języku angielskim oznacza zarówno paprykę, jak i pieprz, nadał sam Krzysztof Kolumb.
Za ostry smak papryczek chili odpowiada zawarta w nich kapsaicyna, która odbierana jest przez receptory znajdujące się na języku i we wnętrzu jamy ustnej, jako uczucie pieczenia lub/i gorąca. Z uwagi na fakt, że zawartość kapsaicyny w poszczególnych gatunkach papryk jest różna - aby poznać ich stopień ostrości - w 1912 roku wprowadzono skalę Scoville’a (SHU). Była to organoleptyczna metoda polegająca na wyczuwalności smaku ostrego w etanolowych wyciągach roślinnych. Obecnie wykorzystuje się technikę analityczną np. HPLC (wysoko sprawnej chromatografii cieczowej). Skala Scoville’a jest najbardziej rozpowszechnionym sposobem określenia ostrości papryki.
W zależnie od wysokości SHU określane są następujące poziomy ostrości papryk:
W ostatnich latach wyhodowane zostały nowe odmiany znacznie przekraczające poziom 300000 SHU .
Kapsaicyna to organiczny związek chemiczny należący do grupy kapsaicynoidów, w której wyróżnia się największą ostrością i częstotliwością występowania. Kapsaicyna to silny antyoksydant. Przeprowadzane badania przez naukowców z uniwersytetu w Vermont, pozwalają przypuszczać, że kapsaicyna ma silne właściwości prozdrowotne, a regularne spożywanie ostrych papryczek i produktów z jej zawartością, aż o 13 % obniża ryzyko zgonu związane z układem krążenia i udarem mózgu.
Właściwości zdrowotne i zastosowanie kapsaicyny zawartej w papryce chili:
Warto również wiedzieć, że spożywanie chili wspomaga odchudzanie! Pikantne przyprawy mogą być pomocne w odchudzaniu. Potrawy doprawione chili i musztardą przyśpieszają tempo przemiany materii (o ok. 25 %) i przyczyniają się do szybszego spalania kalorii (takiego działania nie ma np. imbir).
Papryczki chili występują w bardzo wielu odmianach, ale najbardziej popularne to:
Kilka cennych wskazówek przy wyborze i stosowaniu papryki chili.
Polecamy przepis na wegetariańskie, pyszne i zdrowe Chili Sin Carne
Składniki na 8 porcji:
- 4 puszki czerwonej fasoli (odcedzonej i opłukanej) lub 2 szklanki suchej fasoli, namoczonej przez noc i ugotowanej do miękkości
- 2 puszki krojonych pomidorów
- 2 laski selera naciowego
- 2 czerwone cebule
- 2 czerwone papryki
- 2 łyżki sosu sojowego
- 1 nieduża marchewka
- 1 ½ łyżeczki mielonego kminu
- 1 ½ łyżeczki ostrej papryki
- 1 łyżeczka słodkiej papryki
- 1 łyżeczka wędzonej papryki
- ½ łyżeczki cynamonu
- 1 łyżka octu balsamicznego
- pół łyżeczki trzcinowego cukru
- pęczek kolendry
- kilka ćwiartek limonki
- sól i czarny pieprz
- olej do smażenia
Przygotowanie:
Czas przygotowania: trochę powyżej godziny
Każdy amator pikantnej kuchni z pewnością doceni wartość ostrych papryczek. Zielona papryka chili ma bardzo dużo witaminy C - 8 g papryki pozwala pokryć jej dzienne zapotrzebowanie. Chili dostarcza nam również witamin i minerałów, takich jak: A, B1, B2, B3, E, wapń, mangan, potas, magnez i błonnik regulujący przemianę materii. Potrawy doprawione papryczkami chili bardzo zyskują na smaku i są dużo bardziej wyraziste. Papryczki chili znajdują szerokie zastosowanie w kuchni jako przyprawa świeża lub suszona, nadająca potrawom charakterystycznego ostrego smaku. Stanowi dodatek do różnych dań w kuchni meksykańskiej, tajskiej (zupa z krewetek), sosach, drinkach, zupach rybnych, gulaszu, paprykarzu, leczo, potraw z warzyw, a nawet w wyrobach cukierniczych (czekoladki z nutką chili). Papryka tabasco używana jest do robienia sosów i past tabasco. Sos tabasco bywa używany przy przygotowaniu mięsa z grilla i dodawany do wódki zmieszanej z sokiem pomidorowym, tzw. „Krwawej Mary”. Chili jest nieodłącznym składnikiem nie mniej słynnego „Wściekłego Psa” - wódki z sokiem malinowym. Sosy chili są wygodnym i smacznym dodatkiem do drobiu, mięs, warzyw, marynat, frytek oraz chipsów.
artykuł konsultowany z dietetykiem i technologiem żywności mgr Anetą Frydrycką
Kuchnie Świata oferują wysokiej jakości przetwory i przyprawy z papryki chili. Informacji szczegółowych udzielają pracownicy delikatesów (lista teleadresowa wszystkich lokalizacji znajduje się na naszej stronie w zakładce DELIKATESY) oraz naszego Sklepu Internetowego.
Zamówienia na większe ilości, a także zamówienia niestandardowe można składać dzwoniąc pod nr tel.: 22 785 95 20 lub wysyłając e-mail na adres: zamowienie@kuchnieswiata.com.pl
Wybrane produkty dostępne w Kuchniach Świata:
_12_x_368_g_small.jpg)
Jakie właściwości ma kozieradka pospolita?
Kozieradka pospolita obfituje we właściwości lecznicze, odżywcze i wzmacniające, doceniane i wykorzystywane od wieków w medycynie azjatyckiej.
Jakie są tradycyjne zastosowania kozieradki pospolitej w medycynie?
Według tradycyjnej medycyny chińskiej i indyjskiej ajurwedy, nasiona kozieradki polecane są w leczeniu cukrzycy jako środek obniżający poziom glukozy we krwi. W Iranie liście kozieradki są popularnym surowcem leczniczym w chorobach narządu wzroku, zapaleniu brzegów powiek, jaglicy (egipskie zapalenie spojówek) oraz w chorobach skóry – czyraku mnogim.
Kiedy kozieradka zaczęła być stosowana medycznie i gdzie?
Pierwsze informacje o medycznym wykorzystaniu kozieradki pochodzą ze starożytnych Chin (3700 rok p.n.e.), gdzie pozyskany z nasion kozieradki olej służył do pielęgnacji ciała i leczenia infekcji górnych dróg oddechowych.
Jakie są popularne zastosowania kozieradki pospolitej w Europie?
W ostatnim czasie w krajach europejskich nasiona kozieradki cieszą się dużą popularnością, jednak konkretne zastosowania w medycynie nie są wymienione w artykule.
Jak wygląda kozieradka pospolita i jakie ma cechy charakterystyczne?
Kozieradka to jednoroczna roślina zielna należąca do rodziny bobowatych. Sięga do 1 m wysokości, ma delikatnie owłosioną i wyprostowaną łodygę, drobne listki i motylkowe kwiaty. Owoce to brunatne strąki, w których znajduje się do 20 nasion pozyskiwanych poprzez proces suszenia i młócenia dojrzałych owoców. Nasiona kozieradki mają kształt rombu o długości 3-5 mm i szerokości 2-3 mm, charakteryzują się brunatno-żółtą barwą z wyraźnie zaznaczoną bruzdą przedzielającą nasiona na dwie części. Nasiona są twarde i mocno pęczniejące w wodzie, wyróżnia je korzenny, intensywny zapach oraz gorzki smak.